banner26

Ne bulursak, onunla doyuyoruz...

Güncel 11.04.2022, 18:34
660
Ne bulursak, onunla doyuyoruz...
banner32

Songül Uymaz, Adana’dan KKTC’ye geldiğinde henüz 24 yaşındaydı. Üç çocuğu olan sağlıklı bir anneydi. Şu anda 48 yaşında bekar, sağlığını kaybetmiş, çalışamaz durumda. Üstelik hiçbir güvencesi de yok

Ülkede dört kişilik bir aile için asgari ücret açlık sınırının 1059 lira altında. Yaşam gün geçtikçe zorlaşırken, sosyal güvencesi olmayanlar için yaşamak tam bir işkence. Ne sağlık hizmetlerinden ne de devletin sağladığı üç beş kuruş yardımdan yararlanabiliyorlar. Bunlardan biri de Lefkoşa Suriçi’nde yaşamını sürdürmeye çalışan 3 çocuk annesi Songül Uymaz. Yaklaşık 24 yıl önce Adana’dan eşi ile birlikte KKTC’ye yerleşen Uymaz’ın ne emekli maaşı, ne de herhangi bir sağlık güvencesi var.

EVE GELEN KİRA, ELEKTRİK, SUYA GİDİYOR…

Eşinden 4 yıl önce ayrılan Uymaz, sağlık sorunları yaşıyor; okutamadığı çocuklarının eline bakıyor. 3 çocuğundan 2’si asgari ücretle çalışıyor. Aldıkları maaş ise elektrik, su faturalarına, ev kirasına gidiyor. Uymaz, “Ne bulursak, onunla karnımızı doyuyoruz” diyor.

Lefkoşa’da Suriçi’nde yaşam mücadelesi veren birçok kişiden biri olan Uymaz’ın sözleri ile KKTC’de bir yaşam hikayesi:

“Adana’dan evlenerek 24 yıl önce geldim. 2 kız ve 1 oğlan çocuğu annesiyim ve 48 yaşındayım. Yıllarca temizlik işi yaptım, çocuk bakıcılığı yaptım. Eski eşimle 4 yıl önce ayrıldık, çocuklarımla beraber kalıyorum. Eski eşimin kumar ve alkol bağımlılığı vardı ve sorumsuz bir insandı. Bacağımda sağlık sıkıntım olduğu için çalışamıyorum, oğlum ve kızım yeni girdikleri işte asgari ücretle çalışıyorlar. Emekli maaşım, herhangi bir aldığım yardım, ek gelirim yok. Çocuklarım ile kaldığım evim kira, ne Türkiye’de ne de burada mal varlığım yok.

“SAĞLIK SORUNLARIM VAR, HASTANEYE GİDEMİYORUM…”

"Pahalılıktan dolayı zor geçiniyoruz, çocuklarım kendilerine özel bir şey yapamıyor; alamıyor. Aldıkları maaş elektrik borcu, su borcu, ev kirası ve evin ihtiyaçlarına ancak yetiyor zaten… Çocuklarımı büyütene kadar az çok demeden ne iş varsa yaptım. Yine az çok demeden ne bulduysak onu yedik, içtik. Çocuklarımı liseye kadar okutabildim, üniversiteye gidemediler. Maalesef hiçbirimiz vatandaş olmadığımız için yardım da alamıyoruz. Eski eşim yıllarca bura da çalıştı, sorumsuzdu ve vatandaşlığa başvurup almadı. Şu an da sağlık sıkıntım var sigortam olmadığı için gidip bakınamıyorum bile. Özel hastaneler çok pahalı." (MYKhaber)

Yorumlar (0)
banner6